Η πορεία της ψυχοθεραπευτικής διεργασίας…

Η ψυχοθεραπεία είναι ένας «τόπος»συνάντησης.Συναντιούνται δύο πρόσωπα, το πρόσωπο  που πάσχει  με το πρόσωπο που πραγματικά είναι. Σε αυτή την συνάντηση μεσολαβεί  ο θεραπευτής που έχει περάσει από το δικό του μονοπάτι παθών, έχει γνωρίσει τις εσωτερικές του φωνές, έχει δει τη δύναμη των δικών του  οικογενειακών μύθων, έχει αφουγκραστεί την επανάληψη των δικών του οικογενειακών patterns,ξέρει πώς να διακρίνει τα εμπόδια που βάζουν στο προχώρημα των ανθρώπων και έχει συνάμα εκπαιδευτεί,ώστε όλα αυτά να τα διακρίνει και στους άλλους,να τους τα δείχνει και να τους οδηγεί στο σπάσιμο και στην αλλαγή.Στην αλλαγή που θα συμβάλει στην ανάδυση του πραγματικού εαυτού.

Η συνάντηση έχει ως στόχο να βοηθήσει  αυτόν που το ζητάει να πάψει να υποφέρει.Ωστόσο για να μπορέσει να σταματήσει τις πληγές του χρειάζεται πρώτα να γνωρίσει από πού αυτές πηγάζουν,να ταξιδέψει μέσα στο δικό του εσωτερικό χρόνο και να ξαναδεί-διατηρώντας την ασφαλή απόσταση του τώρα-το παρελθόν του,να κοιτάξει τρυφερά  τους σημαντικούς άλλους των παιδικών του χρόνων ως ενήλικας τώρα πια,να ανακαλύψει  τι εξυπηρετεί το σύμπτωμα του,ποιες συνήθειες και σχέσεις διατηρεί αμετάβλητες και πώς χωρίς να το καταλαβαίνει σχετίζεται με τρόπους που συνεχίζουν  αυτό που βαθιά μέσα του ήθελε να αποφύγει,το σύμπτωμα.

Στην προσπάθειά του για αλλαγή αντιστέκεται ασυνείδητα στην αλλαγή.Αναρωτιέται,αμφιβάλλει,αμφισβητεί ίσως και τον θεραπευτή του,απογοητεύεται,πονάει…Η επιθυμία του για επούλωση είναι γρηγορότερη της επούλωσης.Ηεπιθυμία του για αλλαγή  είναι  γρηγορότερη από την ουσιαστική αλλαγή στη ζωή.Άλλωστε είναι και οι άλλοι…πώς να σχετιστεί διαφορετικά με τους άλλους,όταν τους επέλεξε όντας  ο ίδιος ένας άλλος.Πώς να τους συστήσει τον πραγματικό νέο του εαυτό,όταν αυτοί τον επέλεξαν για το παλιό.Πώς να τους εξηγήσει  ότι δεν άλλαξε,αλλά συναντήθηκε με αυτόν που πραγματικά είναι;

Είναι και η ίδια η ζωή που αντιστέκεται,πώς να την στήσει εκ νέου;Τι να πρωτοαλλάξει,τι να  απολαύσει,τι να ξαναζήσει,πώς να κερδίσει το χρόνο που ξοδεύτηκε σε κάτι που ήταν οικείο να βιώνεται αλλά όχι σε κάτι που ήταν ευχαριστιακό;Αλλά και πώς να εξηγήσει ότι αυτό που στο τώρα βιώνει είναι λιγότερο βασανιστικό;Κι αν είναι λιγότερο βασανιστικό τότε ίσως αυτό να είναι μία καλή αρχή.